جان فدا| روایت اولین شهید مدافع حرم/ از تشییع غریبانه تا تمجید رهبر انقلاب از سرباز حاج قاسم

خبرگزاری فارس - چهارمحال و بختیاری، مریم رضی پور؛ صدایش قطع و وصل می شد گفتم بابا علی 6 ماه است که نیامدی به ما سر بزنی دلتنگت هستیم، مادرت بی تابی می کند یه سر به ما بزن بعدش دوباره برو.

مادرش کنارم ایستاده بودم و قطرات اشک به پهنای صورتش می ریخت، بغض امانم را بریده بود.

صدایش آرام بود و قلبش مطمئن گفت پدرم اینجا اوضاع خوب نیست، خوب یادم هست اوایل جنگ سوریه با داعش بود، پسرم گفت تکفیری ها و وهابی ها می خواهند حرم حضرت زینب(س) را خراب کنند، اگر در سرزمین کربلا خیمه های حضرت را آتش زدند اینجا می خواهند حرم به آتش بکشند، گفت بابا حالا با این وضعیت برگردم؟ صدایش برای چند ثانیه قطع شد اما صدای نفس هایش را می شنیدم از بچگی همین طور بود همیشه ادب و حیا داشت منتظر پاسخ من بود مطمئن بودم اگر بگویم بیا، می آمد اما مگر می شد چنین خواسته ای داشته باشم.

تمام تنم یخ کرده بود و آن حرف هایی که بر زبانم جاری شد را فقط به اذن خدا گفتم، مادرش مقابلم ایستاده بود او هم منتظر پاسخ من بود در مخمصه تلخی گرفتار بودم اما جوابش آن قدر شیرین بود که تمام آن اوقات تلخی ها را شُست و برد، لاحول ولا قوه الا بالله العلی العظیم بمان پسرم و دفاع کن از حرم بی بی.